Zondag 30 maart
.jpg) |
| Tane Mahuta |
We kunnen nog niet echt afscheid nemen, we nemen niet de
kortste weg naar Auckland maar we rijden langs de westkust. Op deze manier rijden
we door het Waipoua Forest, het grootste overgebleven kauriwoud van het land. Hier staat ook de hoogste kauriboom van New Zealand, de Tane Mahuta (God van
het woud). Deze kauri is ongeveer 2000 jaar oud en omdat de wortels van deze
boom kwetsbaar zijn is er een boardwalk aangelegd vanaf de parkeerplaats. We
gaan even kijken bij Tane Mahuta en krijgen dan pas echt een goed beeld van een
oude kauri, nu pas kunnen we ons voorstellen wat een klus het geweest moet zijn
vroeger om zo’n boom om te zagen. We hebben er al veel over gelezen en gezien
in het Kauri Museum vorige week maar pas als je voor deze boom staat besef je
hoe groot hij werkelijk is. Opmerkelijk is dat iedereen met ontzag naar deze
boom staat te kijken en tegen elkaar fluistert. Zo’n boom boezemt ontzag in,
temeer Hone, de Maori waarmee we een dagje op pad zijn geweest, deze boom het
tastbare bewijs vindt dat deze Kauri gezien moet worden als de God van de
bomen. Er zijn nog meer wandelpaden in het bos naar diverse andere oude
kauribomen maar omdat wij nog een lange rit voor de boeg hebben volgen we de
highway door het woud, onderweg komen we nog heel veel kauri’s tegen, maar geen
één is er zo groot als Tane Mahuta, deze boom is 51,5 meter hoog en heeft
een omtrek van 13,8 meter.
.jpg) |
| Auckland |
De rest van de rit door het westland is heel rustig, tot we bij Auckland in de
buurt komen. Hoe dichter we Auckland naderen hoe drukker het wordt op de weg,
veel auto’s slepen een boot of jetski mee, allemaal een weekendje weggeweest.
Het is half zes dus tijd voor al die weekendgangers om huiswaarts te keren. Wij
rijden naar ons hotel dichtbij de haven in Auckland City. We krijgen een suite
op de elfde verdieping met uitzicht op de Sky Tower. Het is een longstay
appartement met volledige keuken en een wasmachine en droger. We hebben er niet
zoveel aan want we gaan niet koken en wassen al helemaal niet als we morgen
naar huis gaan. Het is kaal en sober ingericht maar als je hier voor langere
tijd zit zal je wel spullen van jezelf meebrengen.
We zetten onze koffers neer
en gaan naar de haven, want aan de waterfront zijn veel restaurants en
barretjes. In Wellington hebben we geleerd dat we voor 20.00 uur aan tafel
moeten anders sluit de keuken van het restaurant, dus gaan we eerst eten en
daarna een stukje wandelen op de steigers in de haven. Tja, is dit dan echt de
laatste avond ??
