Fotocollage Noordereiland

Markt in Wellington

Waterfront Wellington

Kiwi

Te Papa museum

Marae in Te Papa museum

Possum

Faculteit rechtsgeleerdheid Universiteit Wellington

Tongariro National Park

Tongariro National Park

Tongariro National Park

Tongariro National Park

Tongariro National Park

Mount Ruapehu

Overal weer die schapen

Mount Te Mata

Wai-o-tapu

Wai-o-tapu

Wai-o-tapu

Napier

Lake Roititi

Kust van Peninsula Coromandel

Cathedral Cave Coromandel

Kust van Peninsula Coromandel

Kust Peninsula Coromandel

Kust van Peninsula Coromandel

Maori kunst

Oorspronkelijke Maori woning

Hundertwasser toilet Kawakawa

Zelf gevangen schelpdieren voor de lunch

Uitzicht van The Boatshed in Russell

Russell

Tane Mahuta

Auckland Sky City

Harbour Bridge Auckland

Sky Tower Auckland

Greenlip Mussels

Auckland

"vreemde vogel" die ons twee maanden heeft beziggehouden !

Auckland

Maandag 31 maart

Deze maandag begint met een SMS van Cathay Pacific Airlines met de mededeling dat onze vlucht is vertraagd met 3 uur en 50 min. en dat onze vertrektijd pas om 18.15 uur zal zijn. Dit betekent voor ons dat we pas om 15.00 uur op het vliegveld moeten zijn en dat geeft ons de gelegenheid om Auckland City nog even te verkennen. Om 10.00 uur checken we uit bij het hotel, leggen de koffers in de auto en lopen de stad in. Auckland City is het zaken- en winkelhart van de stad, dus genoeg te zien. We besluiten in Sky City de Sky Tower te bezoeken, deze is gelegen naast TVNZ, het grootste televisiestation van het land. De Sky Tower is 328 m hoog en de eyecatcher in de skyline van Auckland. Er bestaat de mogelijkheid om vanaf de toren een vrije val te maken (in een veiligheidstuig tussen twee geleidende staalkabels) vanaf 192 meter! Met een enorme vaart ga je naar beneden, op het juiste moment geremd door een elastiek. Makkie dus …. Maar toch!

Ook bestaat de mogelijkheid om met een gids een rondje buiten de toren te lopen op de 53^ste verdieping. Je zit dan geankerd aan een rail maar loopt op een rooster zonder leuningen rond de toren voor de ramen langs. Dat doen we beiden dus niet, we gaan gewoon genieten van het uitzicht over heel Auckland, maken wat foto’s en drinken een kop koffie op de 52^ste verdieping en zien daarbij de waaghalzen langs komen in hun val naar beneden. Na de toren gaan we nog even de stad in en kopen een laatste souvenir, op het foodcourt eten we een wrap waarna we nog heerlijk in de zonnetje gaan zitten op een terras met uitzicht op de zeilboten. Daarna halen we de auto op bij het hotel en gaan naar de airport, daar krijgen we te horen dat de vertraging is veroorzaakt door het slechte weer in Hongkong, ons vliegtuig kon daar niet op tijd opstijgen. Ook krijgen we te horen dat we onze aansluitende vlucht bijna zeker gaan missen en dat aldaar naar een oplossing gezocht zal worden. Ongewis hoelang de terugvlucht in totaliteit gaat duren is dit dan New Zealand, we stappen in het vliegtuig en maken ons op voor een lange terugreis. Nog even kijken we door de raampjes uit over wat de laatste twee maanden ons “thuis” is geweest. Als afscheid plaatsen we hier nog een fotocollage over het Noordereiland, om daarna af te sluiten met een “vreemde vogel” die ons twee maanden heeft beziggehouden !

Waipoua Forest

Zondag 30 maart

Tane Mahuta

We kunnen nog niet echt afscheid nemen, we nemen niet de kortste weg naar Auckland maar we rijden langs de westkust. Op deze manier rijden we door het Waipoua Forest, het grootste overgebleven kauriwoud van het land. Hier staat ook de hoogste kauriboom van New Zealand, de Tane Mahuta (God van het woud). Deze kauri is ongeveer 2000 jaar oud en omdat de wortels van deze boom kwetsbaar zijn is er een boardwalk aangelegd vanaf de parkeerplaats. We gaan even kijken bij Tane Mahuta en krijgen dan pas echt een goed beeld van een oude kauri, nu pas kunnen we ons voorstellen wat een klus het geweest moet zijn vroeger om zo’n boom om te zagen. We hebben er al veel over gelezen en gezien in het Kauri Museum vorige week maar pas als je voor deze boom staat besef je hoe groot hij werkelijk is. Opmerkelijk is dat iedereen met ontzag naar deze boom staat te kijken en tegen elkaar fluistert. Zo’n boom boezemt ontzag in, temeer Hone, de Maori waarmee we een dagje op pad zijn geweest, deze boom het tastbare bewijs vindt dat deze Kauri gezien moet worden als de God van de bomen. Er zijn nog meer wandelpaden in het bos naar diverse andere oude kauribomen maar omdat wij nog een lange rit voor de boeg hebben volgen we de highway door het woud, onderweg komen we nog heel veel kauri’s tegen, maar geen één is er zo groot als Tane Mahuta, deze boom is 51,5 meter hoog en heeft een omtrek van 13,8 meter.

Auckland

De rest van de rit door het westland is heel rustig, tot we bij Auckland in de buurt komen. Hoe dichter we Auckland naderen hoe drukker het wordt op de weg, veel auto’s slepen een boot of jetski mee, allemaal een weekendje weggeweest. Het is half zes dus tijd voor al die weekendgangers om huiswaarts te keren. Wij rijden naar ons hotel dichtbij de haven in Auckland City. We krijgen een suite op de elfde verdieping met uitzicht op de Sky Tower. Het is een longstay appartement met volledige keuken en een wasmachine en droger. We hebben er niet zoveel aan want we gaan niet koken en wassen al helemaal niet als we morgen naar huis gaan. Het is kaal en sober ingericht maar als je hier voor langere tijd zit zal je wel spullen van jezelf meebrengen. 

We zetten onze koffers neer en gaan naar de haven, want aan de waterfront zijn veel restaurants en barretjes. In Wellington hebben we geleerd dat we voor 20.00 uur aan tafel moeten anders sluit de keuken van het restaurant, dus gaan we eerst eten en daarna een stukje wandelen op de steigers in de haven. Tja, is dit dan echt de laatste avond ??

Russell

Zaterdag 29 maart

The Boatshed bij eb

Nu doen we echt niets meer dan luieren op de bank, kijkend naar de bootjes die dobberen voor het raam. Gisteren hebben we de hele ochtend op de bank gezeten met een boek, een spelletje en de nodige koppen koffie, pas ’s middags om twee uur zijn we naar het strand gegaan. We hebben de ligstoelen die bij het huisje staan meegenomen en hebben drie uur op het strand gezeten met een boek. ’s Avonds de barbecue weer aan en daarna weer op de bank. Dat verstaan wij dus onder helemaal niets doen, hoe lui kun je zijn! 

Vandaag gaat het eigenlijk precies hetzelfde, het enige verschil is dat we om half drie eerst naar het internet café gaan om in te checken voor het eerste deel van onze vlucht maandag naar Hongkong. 

Christ Church in Russell

Achter het internet café staat het oudste kerkje van New Zealand. Wij gaan daar nog even kijken en lopen langs de graven, de graven gaan terug tot 1835, maar ook nu nog worden er mensen bijgelegd in de familiegraven. In dit land is ruimte genoeg en graven worden dus niet geruimd. Dan gaan we toch nog wat uurtjes op het strand liggen tot de zon achter de wolken verdwijnt, het is tijd om terug te gaan naar The Boatshed. Vanavond staat er sirloin steaks op het menu met onze befaamde boontjes en frieten. Na het eten pakken we de koffers in, het is nog een hele tour om niet boven het maximum van 20 kg per koffer uit te komen. Op de heenreis merkten we dat er redelijk streng op het gewicht van de grote koffers werd gelet dus dan maar wat meer in de handbagage, zo komt het ook wel thuis. Nu komt het eind echt in zicht, met weemoed ritsen we de koffers dicht.

Long Beach Russell

Russell

Donderdag 27 maart

Flagstaff Hill Russell

Vandaag uitslapen en lekker rustig genieten van ons “boot”huisje aan het water, rustig ontbijten en koffie drinken. Even niks is het motto van vandaag en daar proberen we ons aan te houden met een boek, een spelletje en schrobbeurt onder de douche omdat we nog steeds naar de sulfiet ruiken uit de hot pools. 

In de middag rijden we toch nog even Russell in voor een boodschap en we willen even op de Flagstaff Hill kijken. Op deze heuvel in Russell is in 1840 na het tekenen van de Waitangi Treat de Britse vlag geplaatst als symbool van het nieuwe bestuur.  Hone Heke, één van de Maori chiefs, raakte ontstemt omdat het beloofde vergoeding voor de grondverkopen uitbleef en gaf in 1845 opdracht de vlaggenmast neer te halen, dit tot woede van de Engelsen. Tegelijkertijd plunderde Kawiti, een bondgenoot van Hone Heke, de bezittingen van de kerk en stak ze in brand. Tot viermaal toe is de vlaggenmast neergehaald en weer vervangen, de vierde keer is het onderste deel van metaal gemaakt maar ook dit mocht niet baten, de mast werd weer neergehaald. De Engelsen namen wraak door het dorp van Kawiti te overvallen, met opzet op zondag terwijl de bekeerde Maori’s een eredienst hielden voor hun Christelijke god. 

Russell

In 1857 heeft de zoon van Kapiti vrijwillig een boom gekapt en de stam daarvan op de heuvel gezet bijwijze van nieuwe vlaggenmast. Tegenwoordig staat er weer een echte mast.

Waitangi ligt aan de overkant van de baai en met helder weer zijn de de Waitangi Treaty Grounds en het Treat House van de regent James Busby en de vlaggenmast daar te zien.

Op het moment dat wij op het Flagstaff Hill staan ligt er in de baai beneden ons een enorm cruiseschip van de Holland America Line en zien we dat de gasten worden teruggevaren naar het schip, zij zijn vast op excursie geweest naar de Waitangi Treaty Grounds en het Treat House in Waitangi. 

Holland America Line

Een enorme logistieke operatie waarbij de kleine bootjes af en aan varen met de cruisegasten. Als we wat later op het strand lopen bij Tapeka, zien we het schip langs varen naar een nieuwe bestemming. Voordat we terug gaan naar ons huisje rijden we nog even langs het internetcafé om onze trouwe lezers van nieuwe belevenissen te voorzien. Thuisgekomen zien we het water net onder het raam tegen het huis aanklotsen, met een aperitief op de bank voor het raam krijgt een extra dimensie nu het vloed is. Pas als het water al weer aan het terugtrekken is steken we de barbecue aan.