Broad Bay

Zaterdag 15 februari

Railway Station Dunedin

We slapen vandaag eerst lekker uit en na het ontbijt en de wederom mislukte koffie gaan we op pad. De regen is opgehouden maar het is nog redelijk koud, we gaan daarom eerst maar een stukje rijden over het schiereiland. We nemen de Higher Island route naar Dunedin, er zijn eigenlijk maar twee wegen: de Lower en de Higher Island route. De één volgt de kustlijn en de andere gaat boven langs de heuvels. Het is een mooie route met haarspeldbochten en mooie uitzichten over de baai en Dunedin.

Railway Station Dunedin

Ooit was Dunedin de rijkste stad van New Zealand maar nu is het een vredige universiteitsstad met eigen haven en bierbrouwerij. Het is gesticht door Schotten en dat is nog steeds goed te merken. In het centrum is vandaag een concours bezig van Schotse bagpipe bands, beurtelings spelen de diverse bands één of twee stukken en worden daarbij beoordeeld door een jury. Dunedin is nog steeds de meest Schotse stad van het land. In de stad gaan we eerst boodschappen doen voor de avondmaaltijd en dan lopen we naar het station. 
Dit Railway Station van Dunedin is misschien wel het mooiste stenen gebouw van het land, de architect is er tenminste voor geridderd. Het is in 1904 gebouwd in Vlaamse renaissancestijl. 

Cadbury Chocolate Factory

Na het station lopen we naar de chocolade fabriek Cadbury, hier worden dagelijks rondleidingen gegeven. Wij boeken hier een tour met de verwachting dat het een soort Charly’s Chocolate Factory is zoals wordt aangekondigd, maar dat valt tegen want in het weekend worden allen verkorte tours gedaan en krijgen we alleen een filmje van de fabriek te zien, welke de samenseling van chocolade is en mogen we even mee naar boven in een silo, waar duizenden liters vloeibare chocolade wachten op verwerking. Hier valt met één druk op een knop 1000 kilo vloeibare chocolade naar beneden waarbij de spetters chocolade in het rond vliegen en we moeten uitkijken om niet geraakt te worden. Na drie kwartier staan we weer buiten met een paar repen Cadbury chocolade. Voor de gasten kost de chocolade maar

€ 6.= per kilo, dus best wel goedkoop?!  

In het centrum luisteren we een tijdje naar de Schotse doedelzakken en bewonderen we de St. Pauls Cathedral en bekijken de diverse oude Edwardiaanse gebouwen om daarna naar de Baldwin straat te rijden. 

Baldwin Street

Dit is de meest steile straat ter wereld met een stijgingspercentage van 35 procent. Beleidsmakers in Londen tekenden het stratenplan in de negentiende eeuw zonder ooit in Dunedin te zijn geweest, de bijna onmogelijke hellingsgraad van Baldwin Street is dus eigenlijk een ongelukje. 
Tijd om weer even naar huis te gaan want we hebben om 18:15 uur een afspraak bij de Penguin Place om Geeloog Pinguins te gaan spotten in hun natuurlijke omgeving. We eten snel een broodje en gaan dan richting Penguin Beach aan het einde van het schiereiland. Hier leven de Geeloog Pinguins en broeden ze elk jaar hun eieren uit. De afgelopen zomer was een slechte zomer voor de pinguins, er was zo weinig voedsel te vinden dat maar één jongen van de kolonie het heeft overleeft. 

Tahi

Deze pinguin genaamd Tahi (dat betekent nummer 1) staat op het punt om voor het eerst het nest te verlaten en het water op te zoeken om voortaan zelf zijn eten te vinden. Zijn ouders hebben hem al in de steek gelaten om hem zo te dwingen voor zichzelf te zorgen. Wij lopen in een groep met onze gids door half in de grond verscholen tunnels en kunnen via spleten kijken naar de holen van de pinguins. We zijn te vroeg want er is nog niet één terug van de dagelijkse bezigheden in zee, alleen Tahi zit nog steeds te wachten op zijn ouders die niet meer komen. Als de ouders vinden dat hun jong groot en zelstandig genoeg is komen ze plots niet meer terug op het nest om zo het jong te dwingen zelf naar zee te gaan. Dan lopen we met zijn allen langs een wandelpad hoog boven het strand waar de Geeloog Pinguins altijd aan land komen en zien zowaar een paar van die beestjes uit zee opduiken. 

Seal

Aan de zijkant van de kleine baai ligt een groep zeerobben te slapen vlak voor onze voeten. Op de terugweg naar het pinguin hostpitaal zien we nog een luie pinguin liggen in het gras, die ligt te wachten tot hij gaat ruien, pas als zijn vacht volledig is vernieuwd gaat hij weer in zee om te jagen, dit duurt gemiddeld vier weken. 

Geeloog pinguin

Terug op de basis bezoeken we het pinquin hospital waar momenteel 61 tiener pinquins zijn opgenomen die verlaten zijn door hun ouders, waarschijnlijk veroorzaakt door tijdelijk vis tekort in hun jachtgebied. Wanneer ze bijgekomen zijn worden ze weer uitgezet op het strand. Het geld wat men verdiend met de rondleidingen wordt geheel besteed aan de pinquinopvang en het inrichten en optimaliseren van de broedplaatsen in de nabije natuur. Vooral de geeloog pinquins zijn zeldzaam en moeten goed beschermd worden om hen voor uitsterven te behoeden. We zijn pas om 21.30 uur thuis en moeten dan nog onze hap bereiden. Door een stroomstoring in de lodge, werkt de koelkast en het fornuis niet, dus moeten we opzoek naar de zekeingenkast. Maar hoe ziet zo’n ding er in New Zealand uit en waar verstop je zoiets? Uiteindelijk vinden we hem toch en met één schakelaar en een half uur tijdeverlies beginnen we aan de bereiding van de maaltijd. Niet voor niets staan we bekend als uitermate technisch!