Vrijdag 28 februari
Het weer is totaal omgeslagen vannacht, als we opstaan
stormt en regent het hard en is het nog maar 14°C . Nou is het heel normaal
dat het regent aan de westkust want hier valt gemiddeld meer dan 5 meter regen per jaar, ter
vergelijking: in Londen valt gemiddeld maar 60 cm regen per jaar. We
hebben nu twee zonnige dagen gehad dus moet het volgens ons ritme wel weer
regenen, het is maar goed dat we weggaan richting oostkust. We zijn vroeg
opgestaan want het wordt een lange rit. We hebben de keus tussen twee routes en
op aanraden van een collega in Nederland gaan we de Arthur’s Pass over, deze is
wel iets langer maar veel mooier volgens zeggen. Om half tien hebben we de auto
ingepakt tussen twee buien door en kunnen we vertrekken.
 |
| Kea |
Dat dit een mooie
route is geloven we beslist maar waarom weten we niet want we zien maar weinig
om ons heen. We rijden in laaghangende bewolking en zien door de grijze
regenvlagen alleen wat vage contouren van de bergen, de ruitenwissers kunnen de
striemende regen nauwelijks aan. Hopelijk schijnt de zon aan de andere kant van
het bergmassief. Na twee uur komen we net over het hoogste punt op 945 meter heen in Arthur’s
Pass Village aan, tijd voor een koffiestop, plaspauze en chauffeurswissel. Bij
de koffie nemen we een pie en een sausageroll, de kiwi’s houden met als wij van
hartige hapjes bij de koffie in de vorm een ragoût- en sauzijzenbroodje. Dit
half uurtje vermaken we ons met de capriolen van een Kea op het terras, hij
poseert voor elke fotograaf in de hoop op wat eten.
 |
| Arthur's Pass National Park |
Twee bergen verder wordt
het inderdaad beter weer en nu het droog wordt en de zon regelmatig door de
wolken breekt kunnen we de omgeving goed zien en weten we ook waarom deze route
wordt aanbevolen, het Arhur’s Pass National Park is echt prachtig met bergen in
vele kleurschakeringen. Helaas als we het gebergte achter ons hebben gelaten en
richting de oostkust rijden wordt de lucht steeds somberder en hebben we de
ruitenwissers weer hard nodig. Uitstappen doen we niet meer want het is koud en
nat. Een keer nog in Greta Valley voor een kop koffie om wakker te blijven maar
verder ziet het landschap er door het grauwe weer mistroostig uit. Hoe dichter
we bij de oostkust komen hoe slechter het weer, de kustweg is een mooie scenic
route, maar valt nu wat tegen, nu gaat de zee tekeer met hoge golven en kunnen
we de horizon niet zien en moeten moeite doen om de auto tussen de streepjes te
houden. We komen veel trekkers op de fiets tegen die echt moeten klunen tegen
de heuvels op in dit barre weer, het echte buitengevoel maar geef ons dan toch
maar de verwarmde auto. Als we om half
vijf in Kaikoura aankomen hebben we hetzelfde weer als vanmorgen toen we
opstonden alleen nog wat kouder, het is inmiddels nog maar 12°C . Het kost ons wat moeite
om de aanwijzingen te vinden naar het park want het is lastig om de bordjes te
kunnen lezen.
 |
| Surfwatch Kaikoura |
Het park ligt op een heuvel en heeft vier studio’s, het is
schitterend aangelegd en onze studio is echt geweldig en een groot contrast met
ons vintage huisje op de rots. We hebben uitzicht op de oceaan en een groot
aangelegd park met picknick tafel voor de deur, lekker om buiten te zitten… als
de zon schijnt. Van de eigenaren horen we dat hier vanmorgen nog volop zon was
en de zee erg kalm was, nu zien we ook hier grote woeste golven. Ze vertelt ons
dat het met een paar uur weer heel ander weer kan zijn maar als we gekscherend
om zongarantie voor de komende drie dagen vragen, kan ze dat toch niet geven.
This is New Zealand, between the rain always sun, maar geldt dat ook niet voor
Nederland?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten