The Catlins

Dinsdag 18 februari

Wakker worden met dit fantastische uitzicht op de bergen recht vanuit ons bed en de schapen die grazen voor het raam terwijl we de vogels horen fluiten, dat is toch echt vakantie. Vandaag gaan we de Catlins regio verkennen. Eerst naar Cathedral Cove want daar kunnen we alleen heen met laag water en dat is aan het eind van de ochtend. Het is merendeel van de 25 km daar naar toe gaat weer over de onverharde wegen, onze auto ziet er echt niet meer uit met al die stof- en modderbaden. 

Zelfs de koeien zien ons aan voor curiositeit en staren ons na als we langs komen. 

Wat vreemd uitziende Hollanders in een met modder gecamoufleerde blauwe Japanse auto die stoppen om foto’s te maken, dat maak je maar eens in je koeienleven mee. Aangekomen bij de parkeerplaats van de Cathedral Cove blijkt dat het vanaf daar nog een half uur wandelen is, deels door het regenwoud, deels over het strand. 

Cathedral Cove

We hebben nog anderhalf uur voor de grot weer onderloopt door de vloed en het hek van het particuliere terrein er naar toe sluit, dus dat moet makkelijk kunnen. Het is een prachtige wandeling door het bos naar beneden, de laatste 400 meter lopen we over het strand en komen dan bij de ingang van de immense zeegrot. Cathedral Cove is totaal 199 m diep en is één van de mooiste zeegrotten van New Zealand en één van de dertig diepste bekende zeegrotten van de wereld en is al 160 miljoen jaar oud.

De terugweg neemt toch heel wat meer tijd dan de heenweg door het bos want het is behoorlijk steil. We doen er zeker twee keer zo lang over en komen 5 min. te laat aan bij de parkeerplaats. De kaartjesverkoopster is al ongerust en staat bij het begin van het bospad al te roepen waar we blijven. Gelukkig heeft ze op ons gewacht anders hadden we hier moeten wachten tot morgenochtend het hek weer opengaat.

Purakaunui Falls

Hiernaar willen we één van de watervallen gaan bekijken, gisteravond hebben we een paar Noorse toeristen gesproken en die vertelden dat MacLean Falls de mooiste zijn maar dat het behoorlijk steil is om er te komen, die slaan we dus even over na de ervaring van een half uurtje geleden. Dan maar naar de Purakaunui Falls tenslotte zijn dat de bekendste hier. Weer 29 km over een onverharde weg en dan zijn we vlak bij de waterval. Een wandeling van 10 minuten moet kunnen. Het is wel een stukje naar beneden maar het is niet ver en de waterval is inderdaad erg mooi.

Het is al drie uur en we hebben inmiddels best zin om te lunchen dus nu op zoek naar een restaurant. In Owaka ”the place to be” met een restaurantje wat speciaal voor ons opengaat,   waar we een heerlijke tosti eten. Met een voldaan gevoel gaan we naar één van de volgende highlights op ons lijstje, dat wordt de Cannibal Bay. Hiervan wordt aangegeven dat er soms zeeleeuwen liggen op het strand. Als we daar aankomen zijn we helemaal alleen en zien we niets anders dan een grote verlaten baai, het is net alsof we alleen op de wereld zijn. Als we toch even op een rots klimmen om over de baai uit te kijken zien we in de verte aan de andere kant van de baai wat zwarte vlekken die lijken te bewegen, dat moeten we toch eens nader bekijken. 

Na een kwartiertje lopen zien we dat we ons niet hebben vergist en dat er inderdaad een aantal zeeleeuwen liggen. Moeder zeeleeuw komt net uit zee en gaat haar twee jongen begroeten die liggen te (zonnen)baden in het zand, vader zeeleeuw zit aan de rand van het strand tegen de duinen aangeleund. Verderop liggen nog een paar families maar wij willen ze niet storen en lopen niet verder. We schieten de nodige foto’s en maken wat filmpjes want het is toch wel erg fascinerend om deze dieren zo dichtbij in hun natuurlijke omgeving te kunnen bekijken. Real wildlife, zoals ze dat hier noemen. 

We zijn gewaarschuwd voor moeders met jongen en voor de dominante mannetjes die hun kudde beschermen en moeten minimaal 10 à 15 meter afstand houden. Deze wilde, vertederende beestjes kunnen gemeen bijten en zijn op de (zeer) korte afstand behoorlijk snel. Al met al hebben we dik een uur bij de kolonie zeeleeuwen doorgebracht voordat we teruglopen naar de auto, wederom een fikse strandwandeling. Met vermoeide voeten rijden we terug naar onze cottage voor een drankje en om de maaltijd voor te bereiden. Nog even voor de statistieken: Vandaag is de zon regelmatig door gebroken en dan is het gelijk drie graden warmer en tipte de 20 + aan, helaas komt er vanavond een wolk voor ons raam hangen en is het daardoor behoorlijk mistig en koelt het snel af. New Zealand staat bekent om de zeer snelle weerwisselingen, binnen 2 uur kan het weer totaal anders zijn. We nemen altijd extra kleren, dun, dik, kort, lang en ook nog regenkleding mee op onze dagtripjes. We houden nu eenmaal niet van dat soort “natte” verrassingen!