Hokitika - op weg naar Greymouth

Woensdag 26 februari

Koffers ingepakt, afgewassen, kastjes nagekeken, niets vergeten, alles weer in de auto. Het wordt routine en gaat steeds sneller, we kunnen het al binnen een half uur. We staan ‘s morgen vaak pas om acht uur of half negen op en zitten dan anderhalf uur later in de auto op weg naar de volgende bestemming, wij zijn nou eenmaal geen ochtend mensen.

Treetop Walk

De Douglas Walk van gisteren was net iets teveel, Cathy’s knie doet behoorlijk pijn. Vandaag maar wat minder lopen. Onderweg komen we langs Hokitika en net daarvoor is een Treetop Walk. Deze wandeling lijkt ons wel wat, maar 450 meter lang maar dan wel 20 meter boven de grond langs de boomtoppen. Bij aankomst eerst een kop koffie en dan 200 meter omhoog de berg op, langzaam lopen en met behulp van de ‘hiking pole’ dan gaat het wel goed. De wandelbruggen zelf zijn geheel vlak met goede leuningen. Het is leuk om de wereld te zien ter hoogte van de vogels, we horen ze wel fluiten maar zien ze jammer genoeg niet. Halverwege is er een uitkijktoren en klimmen we nog eens 20 meter omhoog zodat we over het meer heen kijken en in de verte de met sneeuw bedekte bergtoppen zien. Als we van de wandelbruggen af komen en de berg af moeten lopen komt er net een golfkarretje aan die mensen omhoog gebracht heeft, wij krijgen een lift naar beneden dat scheelt weer voor de knietjes.

Bank of New Zealand

Een stukje verder met de auto komen we in Hokitika zelf aan, een leuk plaatsje aan de westkust. Ook hier is vroeger veel goud gevonden en veel jade gedolven. In de tijd van de Goldrush, zo ongeveer 1860, was dit één van de dichtst bevolkte plaatsen van heel New Zealand met 102 hotels in één straat. Nu zijn daar nog wat overblijfselen van te zien, een aantal gebouwen is bewaard gebleven en gerestaureerd zodat je je goed kan voorstellen hoe het in de negentiende eeuw geweest moet zijn. We zien duidelijk overeenkomsten met het wilde westen in de USA, waar ook in die tijd een enorme goudkoorts heerste.

Hokitika

In het stadje nemen we een kijkje in de jade fabriek, waar op grote schaal jade wordt getrommeld, bewerkt en geslepen om er vooral sieraden en kunstvoorwerpen van te maken. We rijden verder naar Greymouth waar we de auto van benzine voorzien en onszelf van proviand voor een paar dagen want waar we nu heen gaan is helemaal niets in de buurt. Onze volgende cottage ligt zo’n 30 km voorbij Greymouth aan het strand op een rots en heeft niet eens een adres, we moeten het zien te vinden met de routebeschrijving van de eigenaren. Langs de kustweg ver voorbij alle andere huizen komen we na de 13 miles creek bij ‘Bach on the Beach’ (bach is een afkorting van bachelor) aan.

Bach on the Beach

We zien de cottage pas als we er voorbij rijden, geheel verscholen tussen de rotsen en bomen en te herkennen aan de blauwe brievenbus aan de weg. Er is niemand om ons te verwelkomen maar volgens instructies vinden we de locker met code waarin de sleutel zit verstopt. Het is een oud vintage huisje met een allegaartje aan meubels maar wel helemaal compleet, zelfs met een wasmachine en droger en een grote ‘hot tub’ in de badkamer met uitzicht op de tuin. In de keuken ontbreekt het aan niets, we vinden er zelfs 5 verschillende peper- en zoutbussen, 4 verschillende flessen bakolie en een grote verzameling blikvoer.

Hoewel de zon volop schijnt en er buiten een lekker windje waait gaan we toch binnen zitten buiten het bereik van de sandfly’s. 

Bach on the Beach

We ploffen op de zachtleren banken in de serre en kijken naar de aanrollende golven op het strandje onder ons huis. De wind wordt steeds harder en de golven steeds hoger, heerlijk rustgevend om naar te kijken. Dit is een plek om volledig niets te doen, we hebben geen internet zelfs geen gsm bereik, de vaste telefoon is onze enige verbinding met de rest van de wereld. Het enige wat je hoort is het bulderen van de golven die kapot slaan op de rotsen, dit is voor ons back to nature!