Vrijdag 21 maart
.jpg) |
| Cooks Beach |
Het is weer zonnig en warm, maar
er is meer wind. Na het ontbijt skypen we een tijdje met Robin en dan gaan we
een uurtje aan de overkant van ons huis op het strand zitten, gewoon een boekje
lezen. In ons huisje is echt alles aanwezig van strandstoeltjes tot en met
strandlakens. We hebben telefonisch een boottochtje geboekt en zullen om 14:00
uur afgehaald worden op Ferry Landing. Normaal vertrekt de boot aan de
overzijde in Whitianga. Dat scheelt ons drie kwartier rijden, dan hoeven we
niet eerst naar Whitianga te rijden en hebben we zelfs nog tijd om te lunchen
voor we vertrekken. Onderweg naar Ferry Landing komen we langs Shakespeare
Cliff, we gaan er even kijken en hebben vandaar een prachtig uitzicht over
Cooks Beach en Lonely Beach. Op Shakespeare Cliff staat een monument met
plaquette die herinnert aan het feit dat James Cook hier aan land is gekomen.
Koningin Elisabeth van Engeland heeft in de zeventiger jaren de plaquette
onthult.
We worden netjes op tijd opgehaald op Ferry Landing. Het blijkt een
kleine boot te zijn geschikt voor 8 passagiers, een zogenaamde Rib (Rigid
Inflatable Boat), een opblaasbare rubberboot met harde bodem die ook door o.a.
reddingswerkers en leger gebruikt worden en uiterst geschikt is voor het varen
in de golven van de zee. De boot is uiterst wendbaar en ligt hoog op het water.
Het zal een tochtje worden van 2,5 uur waarbij we ook nog kunnen snorkelen en
zwemmen, dus hebben we onze eigen snorkels en duikbrillen meegenomen.
Gisteren
was de zee kalm en heel helder maar vandaag dus niet meer. De zee is behoorlijk
wild en het water absoluut niet kalm en zeker niet helder. Snorkelen zit er dan
ook niet in meldt onze schipper maar misschien dat we straks even kunnen zwemmen,
maar de boottocht is fantastisch. We varen een stuk over open water met golven
van meer dan een meter hoog, soms maakt de boot zelfs een vrije val over een
golf heen. In elke interessante baai varen we echter rustig zodat we alles goed
kunnen bekijken en daar waar nodig geeft de schipper uitleg over hetgeen wij
zien of wat leuk is om te weten.
 |
| Cathedral Cove |
Zo blijven we een tijdje voor de Cathedral
Cove dobberen en hebben op deze manier een prachtig vrij zicht op de grot
zonder dat we er helemaal naar toe moeten wandelen. Het is een lange steile
wandeling van zeker anderhalf uur heen en terug. We komen dicht langs
blowhole's en varen er zelfs één helemaal in nu het laag water is.
 |
| Orua Cave |
De laatste
grot waar we in varen is Orua Cave met een prachtige akoestiek. Bij Gemstone Bay
is een onderwater pad uitgezet voor snorkelaars maar dat is nu met deze ruwe
zee niet te zien en we mogen dan ook niet snorkelen. Wel wordt er door de
schipper wat visvoer in het water gegooid zodat de Snappers omhoog komen om te
eten. Hele scholen tegelijk zwemmen om de boot heen elkaar verdringend om het
voer.
 |
| Snappers |
We varen nog even door naar de luwte van een eiland waar vaak zeeleeuwen
uitrusten, maar we kunnen ze niet vinden. Wel mogen we daar nog even zwemmen
maar er drijft daar zoveel zeewier en planten dat een ieder daar maar vanaf
ziet. Terug varen we helemaal op open zee en dan slaat de boot met hoge
snelheid op de golven, ook wij krijgen behoorlijke klappen te verduren, maar de
schipper heeft allemaal jonge mensen aan boord die tegen een stootje moeten
kunnen. Gebutst en gedeukt worden we om half vijf weer afgezet op Ferry
Landing. Dit was een geweldige en spectaculaire excursie.
 |
| Hot Water Beach |
We moeten uiteraard
ook nog naar misschien wel de grootste toeristische trekpleister hier in de
omgeving : "de Hot Water Beach". Door geothermische activiteit stijgt
er stoom uit het zand op en kun je hier bij eb je eigen warmwaterbad graven op
het strand, het water in je kuil is dan ongeveer 65°C . Het is maar een heel
klein stukje van de baai waar het water wordt verwarmd door de stoom in de
grond en daar staan dan ook tientallen toeristen op een kluitje met gehuurde
schepjes een kuil te graven.
 |
| Hot Water Beach |
Jammer genoeg voor hen is de zee vandaag zo wild
dat zelfs met eb de kuiltjes telkens overspoeld worden door het koude zeewater.
Wij kijken het van een afstandje aan en slenteren wat door de branding en
voelen zo nu en dan het water in de kuiltjes. We graven geen gat en maken geen
dijkje om onze kuil omdat dat zinloos is, wij Nederlanders zijn nu eenmaal
specialisten in het aanleggen van waterkeringen en weten dat je dat wel kunt
vergeten met een gehuurd kinderschepje. Alleen de Germans graven eindeloos
door, nog niets geleerd van vroeger. Zittend op het strand in de zon laten we
onze voeten drogen en kijken hoe een aantal planksurfers hun capriolen uithalen
op de hoge golven. Daar heb je lef voor nodig. Eenmaal weer terug bij het Mouse
House maken we nog een praatje met onze hospita en dan steken we de barbecue
aan, dit keer zijn we op tijd en kunnen we barbecueën met volledig daglicht. De
dagen vliegen om en voordat je het weet ................ Nee, daar willen we
nog niet aan denken!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten