Vrijdag 14 maart
Te Mata ligt er deze morgen nog net zo bij als gisteravond
toen we naar bed gingen. We ontbijten buiten op het terras al is dat wel een
beetje fris, maar het is zoveel leuker dan binnen aan de eettafel. Je voelt de
warmte van de zon toenemen, de rijp op het gras verdwijnt en het kwik loopt op
naar 25 graden. Omdat het al meer dan twee weken geleden is dat we voor het
laatst een wasmachine tegen gekomen zijn hebben we nu het probleem dat we bijna
geen schoon ondergoed meer hebben. We hadden nog de hoop dat op deze locatie
een wasmachine zou zijn, maar helaas ook hier is geen mogelijkheid om wat
kleding te wassen. Onze hospita Linda snapt ons probleem en bied aan om voor
ons een was te draaien als wij om het adres van een laundry vragen in de
nabijgelegen plaats. Dat is nou de echte kiwi mentaliteit, al die mensen hier
zijn zo vriendelijk en gastvrij. Terwijl zij voor ons aan het werk gaat, kunnen wij op pad om de omgeving te verkennen.
.jpg)
 |
| Tom's Cottage |
We rijden naar de Te Mata Peak, inderdaad de berg waar wij op uitkijken, we
hebben daar boven een schitterend uitzicht over de omgeving. We zien ons
“eigen” huisje met de badkuip in de tuin in de verte liggen en kijken aan de
andere kant uit over Havelock North en Hastings, in de verte zien we zelfs
Napier liggen. Al is het aan die kant in de richting van de zee wat heiig, we
kunnen in ieder geval wel de kustlijn van Hawke’s Bay goed herkennen. Op de
terugweg maken we een koffie-stop bij restaurant ‘De Peak’ en rijden dan door
naar de kust van Hawke’s Bay. We volgen een tijdje de kustweg tot die in
Clifton ophoudt. Vanaf hier kun je alleen lopen over het strand of op de
aanhanger van een tractor verder.
Bij laag water is het dan nog 9 kilometer naar Cape
Kidnappers waar de grootste kolonie Jan van Gents op het vaste land is. Het is
deze middag al bijna hoog water dus daar kunnen we niet naar toe. Het strand
bestaat uit grote grijze kiezels, niet echt een uitnodiging om te gaan liggen,
we besluiten de auto te keren en dezelfde weg weer terug te rijden. We gaan
kijken op de Ocean Beach, aan de andere kant van de landtong Cape Kidnappers,
welke ons ook is aangeraden door Van, onze host en raadgever. Cape Kidnappers
is de naam die captain Cook aan deze landtong gaf omdat Maori’s op dit punt één
van zijn bemanningsleden, een scheepsjongen, probeerden te kidnappen toen hij
hout aan het sprokkelen was op het strand. Captain Cook lag voor anker in de
Hawke Bay om vers drinkwater en brandhout voor de keuken in te nemen.
 |
| Ocean Beach |
In
tegenstelling tot het strand aan de andere kant treffen we aan de Ocean Beach een
prachtig zandstrand aan, kilometers lang en zo ver als we kunnen kijken maar
zes mensen op het strand. We nemen het er even van en gaan een uurtje liggen,
in een hoekje aan de rand van het strand liggen we redelijk beschut tegen de
wind. Helaas komen er na een half uur wat wolken aandrijven en nog een half uur
later wakkert de wind ook meer aan. Warm is het niet meer, we besluiten terug
naar huis te gaan. Onze was is inmiddels droog en kan opgehaald worden en met
en wijntje in de hand gaan we naar Te Mata zitten kijken. Om half acht steken
we de BBQ aan en frutselen een lekker maaltje in elkaar. Een zwoele avond, de
wind is gaan liggen, zou dit de stilte voor de storm zijn?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten