Onderweg naar Havelock North

Donderdag 13 maart

Na een heerlijke lange nacht ontbijten we weer in de eetkamer van het hoofdgebouw bij onze hospita Gayle. Vanochtend maakt ze eieren met bacon voor ons. De Duitsers zijn gisteren al vertrokken en in die cottage wonen nu Engelsen die al aan het ontbijt zitten als wij binnen komen. De Nederlanders zijn vanochtend al vroeg vertrokken zodat wij het ontbijt gezellig Engels keuvelend doorbrengen. Gayle weet een kortere en mooiere weg naar onze volgende bestemming dan wij op de planning hadden staan. Zij wijst ons op een route die op de road-atlas nog als gravelweg wordt aangegeven maar een half jaar geleden is geasfalteerd.
Ook haar man zegt dat dit een mooie en snellere route is, hij komt zelf uit Hastings waar wij nu naar toe moeten en heeft de weg al een paar keer gereden en is daarbij nog nooit één auto tegengekomen. Wij volgen deze raad daarom maar op en gaan op weg. Het eerste gedeelte is nog over de gewone highway maar dan slaan wij af naar de nieuwe weg. We stijgen en dalen en kronkelen door de bergen, daarbij hebben wij bijna een constant uitzicht op goudgele bergen om ons heen. We komen inderdaad weinig verkeer tegen, de weg heeft waarschijnlijk iets meer bekendheid gekregen want het blijft niet bij één auto maar verder dan vijftien tegenliggers op een stuk van 100 km. komen wij ook niet. 

Dan zijn de schapen toch weer ver in de meerderheid op onze route, die zijn we bij honderden tegelijk. We moeten zelfs wachten voor een overstekende kudde schapen. Lunchen doen we dit keer met wat fruit en een bakje yoghurt in het gras in een naast de weg gelegen natuurcamping waar ook al geen gasten zijn, langs deze weg komen wij geen wegrestaurants, pompstations of winkels tegen. Hooguit wat heel kleine nederzettingen van enkele huizen en een piepklein schooltje met waarschijnlijk één leslokaal. De eerste grote plaats die we tegenkomen is Hastings, hier rijden we van de ene rotonde naar de andere rotonde, we komen er wel dertig tegen. Inmiddels is de stad langzaam overgegaan in Havelock North en volgen de rotondes elkaar nog steeds op. Havelock North is de plek waar de rijkere inwoners van Hastings hun villa’s hebben gebouwd, zodat Havelock North een soort dure buitenwijk van Hastings lijkt te zijn. Een paar kilometer voorbij Havelock North ligt Tom’s Cottage waar wij naar op weg zijn. 

Te Mata

We worden ontvangen door Van Howard die ons de legende vertelt over de Te Mata Peak waar wij vanaf ons terras op uitkijken. De Maori’s aan de andere kant van de berg waren bang voor de reus Te Mata en daarom gaven zij hem een bruid bij wijze van een offer om hem mild te stemmen. Te Mata was hier erg blij mee en bouwde een Tafelberg voor haar. De inspanning werd hem echter te veel en hij viel dood neer. Met een beetje fantasie kun je in de contouren van de berg de reus Te Mata met zijn dikke buik herkennen die op zijn rug ligt. Zijn bruid is van verdriet ook op haar rug gaan liggen, aan de andere kant van de Tafelberg kun je ook haar gezicht herkennen.

Tom's Cottage

We besluiten toch nog te lunchen en wij genieten op ons terras met uitzicht op Te Mata van het brood dat Van vers voor ons gebakken heeft. Daarna gaan Havelock North bekijken en boodschappen voor het avondeten doen. Het centrum van het plaatsje stelt niet veel voor en wij zijn dan ook gauw uitgekeken, dan maar naar de supermarkt voor de boodschappen, we kunnen eindelijk weer eens zelf onze maaltijd klaarmaken. Voor het eerst hebben we een barbecue ter beschikking en is het ook nog goed weer, het is op dit moment nog 27°C. Lang zal dat niet duren want Van vertelt ons dat de cycloon Lusi onderweg is naar New Zealand, deze zal zaterdag a.s. aan land komen op het Noordereiland. Wat de gevolgen voor het binnenland van het Noordereiland zullen zijn weet niemand nog, maar volgens het nieuws op TV wordt in de regio Hastings met man en macht gewerkt om de druivenoogst binnen te halen voor de storm hier aankomt. Hawke’s Bay waar Hasting ligt is het op één na grootste wijngebied van New Zealand. Voor het overige geeft Van aan dat we ons niet ongerust hoeven te maken en dat hij de weerberichten in de gaten houdt en ons zal informeren. Vanavond gaan we dus barbecueën nu het nog kan. Na het eten blijven we buiten zitten met als enig gezelschap de krekels, een paar muggen en Te Mata. Wat zou het lekker rustig zijn als die krekels eens even gaan slapen, dan is het pas echt stil hier. Maar zonder één sprankje licht of een ander geluid waan je je wel heel dicht bij de natuur.