Kaikoura

Zondag 2 maart

We zijn nog steeds niet gebeld door de Dolphin Encounter dus is er niemand afgevallen voor de tours van vandaag. Jammer, dan gaan we maar wat anders doen, eerst maar lekker uitslapen want het is weer eens laat geworden vannacht, we kunnen het niet laten. Eten koken gaat hier toch wat moeilijk, we hebben hier twee elektrisch pitjes en een mini-oventje, nauwelijks keukenfaciliteiten te noemen. We hebben geprobeerd een paar lambchops te bakken met wat frietjes uit het mini-oventje maar dat vond de rookmelder geen goed idee. Om te voorkomen dat de eigenaar met de brandblusser naar ons toe zou komen, hebben we de rookmelder maar snel buiten gelegd. Inmiddels stond de hele kamer blauw en stonk het naar olie en friet en dat mag natuurlijk niet want we waren nog zo gewaarschuwd dat we geen kookgeuren mochten maken. De Lambchops, frietjes en sla smaakten overigens wel goed. Om te luchten deden we de lichten uit en alle deuren en ramen open en terwijl we zo naar buiten keken werden we zeer verrast door het aantal sterren die hier te zien zijn. Zoveel sterren hebben wij ons leven nog nooit gezien, we zagen zelfs een heel grote sterrennevel.

Deze ochtend schijnt de zon weer volop en staat er niet zo heel veel wind, dus kunnen we de deuren nog even open houden. We gaan om twaalf uur toch maar weer naar het Dolphin Encounter zoals is aangeraden, want het kan altijd gebeuren dat mensen niet komen opdagen voor een tocht en dan kunnen we alsnog mee met de tour van 12:30 uur is ons gezegd. Ja, ja, wie gelooft dat? We moeten er toch nog naar toe om een brief voor het reisbureau te krijgen als bewijs dat onze tour is gecancelled zodat we ons geld terug kunnen krijgen en nemen voor de zekerheid wel onze uitrusting voor mee. We melden ons om 12:00 uur en gaan dan zitten wachten met een long black, een dubbele espresso met extra water. Het wordt steeds later en aan het aantal mensen te zien moet iedereen wel zijn komen opdagen. Om 12:30 uur zitten we nog steeds te wachten, we zien al die mensen naar binnen gaan om een wetsuite te passen en raken steeds verder in mineur. Maar tot onze grote verbazing worden we om 12:45 uur opgehaald met de mededeling dat we mee kunnen. We zijn de laatsten die gaan omkleden, iedereen zit al kant en klaar in de filmzaal voor de instructies. Haastig schieten wij ons in een wetsuit, zoeken een paar flippers uit en sluipen in het donker de filmzaal in. Na de verplichte film over hoe we ons in het water moeten gedragen, de veiligheidsmaatregelen, de omgang met de dolfijnen en een kort cursus snorkelen, vertrekken we. Een touringcar brengt ons naar de haven, daar ligt de catamaran al klaar voor de afvaart.

Dusky Dolphins (klik op de foto om te vergroten)

We zijn nog geen kwartier aan het varen als de snorkellaars opdracht krijgen zich klaar te maken om het water in te gaan. Het water is erg koud maar als ons pak helemaal gevuld is met water warmt het snel op en hebben we geen last meer van de kou. We zien talloze dolfijnen onder ons door zwemmen, ze schieten aan alle kanten langs ons heen. Wat een sierlijke dieren om te zien, ze zijn zo snel en maken er een spel van om vlak langs ons zonder te schichten zonder ons aan te raken. Telkens als wij afdrijven en de dolfijnen langzaam uit ons beeld verdwijnen, worden we door de bemanning via gebaren gewezen welke kant we op moeten flipperen. Als de groep dolfijnen ons zat is en weg zwemt moeten we weer aan boord en gaan we op zoek naar de volgende groep dolfijnen. Op die manier gaan we vier keer te water, de laatste keer komen we in een wel heel grote school vissen terecht en krijgen we er bijna geen genoeg van om met ze mee te zwemmen, tot de scheepshoorn klinkt en we weer terug moeten naar de boot. We merken dan ook hoe vermoeiend het is, zeker toen we tegen de stroom in moesten terug snorkelen. We moeten onze uitrusting inleveren en wetsuits uittrekken maar gaan nog niet naar de haven. We blijven die hele grote school dolfijnen volgen om ze nog een tijdje boven water te kunnen bekijken. De groep dolfijnen wordt alsmaar groter, het zijn er inmiddels een paar honderd bij elkaar. Ze maken er een prachtige show van, kennelijk krijgen ze er zelf ook veel plezier in om ons te vermaken want ze blijven om de catamaran heen zwemmen en maken meters hoge sprongen in het water. Na een tocht van twee uur is het echt tijd om terug te gaan. We gaan naar ons huisje om te douchen en bij te komen van deze toch wel opwindende ervaring.

Fur Seals Kaikoura

Onze "huis"hostess heeft echter nog meer tips gegeven om in de omgeving unieke stapjes te maken dus gaan we nog een keer op pad. 10 km naar het noorden is een grote pelsrobben kolonie te zien langs de hoofdweg op de rotsen aan de kust. 

Bij Ohau point ligt inderdaad een grote groep pelsrobben te zonnen, althans de oudere exemplaren, want de pups die de afgelopen winter zijn geboren zijn volop aan het spelen. 

Fur Seal pups

Het is hoog tij en de ruimte tussen de rotsen zijn nu allemaal gevuld met water en vormen kleine poelen waar die pups in spelen alsof het zwembadjes zijn. 's Winters worden die pups door hun moeder meegenomen via een bergbeekje landinwaarts naar een poel bij een waterval. Hier kunnen de 200 pups naar harte lust spelen terwijl hun moeders op zee naar voedsel zoeken. Die waterval ligt heerlijk beschut in het bos 250 meter vanaf de zee. 

Deze avond zijn er geen pelsrobben in de poel, ze zijn nu allemaal bij zee. Dit is de grootste kolonie pelsrobben die we ooit hebben gezien, wat een schitterend gezicht om al die kleintjes zo te zien stoeien en klauteren over de rotsen tussen hun ouders door. Dit is uniek in de wereld dat er zoveel pups samenkomen om in deze beschermende omgeving hun eerste levensjaar door te brengen en op te groeien tot volwassen exemplaren.

Omdat we niet nog een keer durven te koken gaan we nu naar een bistro. Voor Peter een heerlijke spare-ribs en Cathy neemt de "catch of the day", dit is vandaag een "Blue Nose" een vis die op 200 meter diepte in zee zwemt. Wat voor vis het is weten we nog niet maar deze smaakt verrukkelijk. Aldus voldaan gaan we terug naar ons huisje, nog een stukje schrijven en dan naar bed want morgen trekken we weer verder.