Picton - Wellington

zaterdag 8 maart

We gaan het Zuidereiland verlaten, we gaan met de ferry van Picton naar Wellington. De boot vertrekt om 14:00 uur waarvoor we om 13:00 uur moeten inchecken in de terminal van Interislander Ferry. Omdat het nog 2,5 uur rijden is naar Picton staan we om half acht op zodat we rustig kunnen ontbijten en de koffers kunnen inpakken. Zoals gezegd hebben we gisteravond al de bagage gereorganiseerd, we hebben in het begin van de rondreis een koelbox en een grote plastic box gekocht, die dienst doet als mobiel keukenkastje. Hierin vervoeren we onze voorraad aan wijn, water en bier en de boodschappen voor ontbijt en avondmaaltijden, we verkassen immers elke 2 á 3 dagen. Omdat onze huurauto niet mee mag op de ferry en we niet de koffers, koelbox en keukenkrat kunnen dragen, hebben we de krat leeggemaakt en alles in de koffers gedaan, een lege pastic box is wat makkelijker dragen.

Queen Charlotte Sound

De route naar Picton is wederom een prachtige route om te rijden. Nadat we in Havelock hebben getest of ze daar net zo lekkere koffie kunnen zetten als in de rest van New Zealand (geslaagd voor de test), rijden we lange tijd langs de Queen Charlotte Sound tot we in Picton aankomen. We tanken de auto vol en gaan dan op zoek naar Europcar waar we de auto moeten inleveren. Die is snel gevonden, alle autoverhuurders hebben hun kantoor op een rijtje vlak voor de Interislander terminal. Er wordt niets nagekeken, gewoon de sleutels afgeven en klaar is kees. 

Picton

Bij de incheckbalie van de ferry horen we dat de boot vertraging heeft van ongeveer anderhalf uur, we zullen ons nog een tijdje moeten vermaken in Picton. Dan blijkt ook dat we de koffers moeten afgeven in het bagagedepot en dat die in het ruim worden geladen. Per persoon mag maar één stuk handbagage meegenomen worden. Ook de plastic box moet dus in het ruim, maar goed dat we die hebben leeggemaakt. Met alleen een handtas en een koelbox gaan we op een bankje in het park zitten en delen daar onze lunch met de plaatselijke eenden.

Als we eenmaal zijn ingescheept vermaken we ons met kijken hoe de campers en vrachtauto’s geladen worden. Met een vertraging van meer dat twee uur vertrekken we uiteindelijk naar het noordereiland. Het eerst deel van de tocht gaat door de Queen Charlotte Sound, schitterend. 

Zodra we op open zee komen wordt de deining van het schip een stuk heftiger ondanks de “kalme” zee. De hele overtocht duurt drie uur en dan zijn we in Wellington. Terwijl Cathy de koffers van de band pakt meldt Peter zich bij Europcar om een nieuwe auto op te halen, dit neemt erg veel tijd in beslag en de drie Europcar klanten verlaten dan ook als laatsten de terminal, alle koffers zijn al opgehaald en de ander autoverhuur bedrijven zijn inmiddels al gesloten. Al met al staan we om 20:00 uur in het hotel. We krijgen een kamer met balkon met uitzicht op de haven tegenover het Te Papa museum. Nadat we de koffers hebben neergezet op de kamer gaan we eerst op zoek naar een restaurant om te eten. Het hotel staat midden in het centrum en er zijn volop restaurants in de buurt, helaas zijn we wat laat en worden we bij een aantal al geweigerd omdat de keuken gaat sluiten. Bij een Indiaans restaurant zijn we nog wel welkom, zonder ervaring met Indiaans eten lukt het ons toch om iets lekkers te kiezen van de kaart. Op de terugweg naar het hotel lopen we nog even naar de supermarkt om wat bier en wijn te kopen en een ontbijtje voor morgen. Dan kunnen we nu gaan genieten op ons balkon van het uitzicht met een lekker glaasje wijn. Het is een zwoele zaterdagavond en heel jong Wellington gaat stappen. Het is tot laat in de nacht rumoerig, heerlijk om ook dat stadsleven weer eens te ervaren.