Wellington - Te Papa

Zondag 9 maart

Farmers markt Wellington

We hebben de tijd en staan wat later op, het is tenslotte zondag. De zon schijnt al volop maar als we het balkon opstappen zien we aan de overkant op het plein een drukke farmers-markt. We ontbijten op ons balkon en vermaken ons met het kijken naar die kleurrijke menigte. Na het ontbijt lopen we een stukje over de markt en komen we een tweede, aansluitende markt tegen met enkel snack kramen waar de meest exotische producten verkocht worden onder het genot van levende muziek. 

Vanaf een bootje aan de kade wordt dagverse vis verkocht en op verzoek gefileerd. In de haven is een wedstrijd bezig met grote Maori kayaks, waarschijnlijk scholen of universtiteiten die een competitie afwerken? 

Op de kade staan grote tribunes en is het een waar feest met de fanatieke aanmoedigingen van twirlgirls die hun eigen roeiers aanmoedigen. We zijn inmiddels helemaal om het Te Papa museum heen gelopen en razend nieuwsgierig geworden wat dit immense gebouw allemaal herbergt. De toegang is vrij en het is er dan ook gezellig druk binnen. 

Hier kom je alles te weten over New Zealand, de geschiedenis, de immigranten populatie, de vulkanen, de impact van extreme weersomstandigheden, de flora en fauna van New Zealand en de geschiedenis van de Maori’s, en nog veel meer, te veel om op te noemen dit moet je gewoon zelf gaan zien. Het museum is vooral interactief en ook heel interessant voor kinderen. Iedere thema-tentoonstelling heeft ook een eigen kinderhoek waar nog meer informatie gegeven wordt en waar kinderen op allerlei manieren met het onderwerp aan de slag kunnen. Ook voor de volwassenen zijn er veel filmpjes te zien, audio-fragmenten te beluisteren of gewoon te voelen of te beleven. Zo staat er een nagebouwd huis waarin je een filmopname ziet wat een aardbeving met het interieur van een woonkamer doet terwijl het hele huisje waarin je staat ook enorm trilt en schudt, echt een heel rare gewaarwording. Het blijkt dat de aarde onder Wellington zo onrustig is dat er iedere week wel één of meerdere kleine bevingen plaatsvinden, van het merendeel voel je niets maar een grotere aardbeving was van 6 weken geleden. NZ-TV heeft vele fragmenten van allerlei natuurrampen achter elkaar gemonteerd want naast aardbevingen hebben ze hier ook last van cyclonen, tsunami’s, vulkaanuitbarstingen, overstromingen, modderverschuivingen en bosbranden. 

In het museum is veel te vinden over de oorspronkelijke bewoners de Maori’s, in de geëxposeerde tempel praten we een poosje met een Maori die klaagt dat de Kiwi’s te weinig van hun land genieten en waarderen. Maar daarnaast is er ook een thematentoonstelling die wordt gewijd aan emigranten vanaf de tijd van de goldrush (1860) tot heden. De vele Europeanen die in de periode 1930 tot 2000 vooral om economische redenen naar New Zealand kwamen. Jaarlijks worden nog steeds 10.000 - 15.000 emigranten toegelaten, we hebben even een testje je gedaan om te kijken of we aan de voorwaarden kunnen voldaan, maar helaas ….. we komen dus gewoon weer naar huis. Er wordt ook de nodige aandacht besteed aan de multiculturele samenleving en zaken als bijvoorbeeld het leger, opmerkelijk is dat de New Zealanders zowel in de 1^e als 2^e Wereldoorlog grote aantallen militairen naar Europa en Afrika stuurden om te vechten aan de geallieerden kant. In de 1^e WO hebben ze vooral in België gevochten. Daarnaast hebben we ook nog over een mode- (kunst om aan te trekken) en schilderijententoonstelling gelopen. Na vier uur in het museum hebben we nog niet eens alles gezien. Aan het einde van de middag wandelen we nog een stukje langs de havenkade tot het te koud wordt, dan gaan we terug naar het hotel om wat te drinken op het balkon. Pfff, vol van cultuur en honger naar meer, gaan we op zoek naar een restaurant.