Point Well - Omaha Beach

Zondag 23 maart

Point Wells

We slapen wat onrustig, we worden steeds gewekt door het loeien van de koeien voor de deur, ze zijn om onbekende reden behoorlijk onrustig. Uiteindelijk laten ze ons met rust en vallen we in slaap waardoor we te laat wakker worden en net te laat aan het ontbijt verschijnen. Het ontbijt is in het woonhuis van Allan en Vanessa. Er zitten al twee gasten aan tafel, er zijn hier twee kamers die verhuurd worden. 

We kunnen hier kiezen uit een “fully cooked” ontbijt of een continentaal ontbijt. We wassen nog een tweede stapeltje kleding en net als het aan de lijn hangt begint het te regenen, gelukkig is er een droger beschikbaar. Als de was droog en gevouwen is gaan we op pad. Eerst naar Leigh, daar komen we bij de werf terecht, meer een kleine kade met een bootinlaat en wat vissers op de pier. Verder zijn er niets dan (vakantie) villa’s in Leigh, dus op naar Ti Point. Ook hier is niets anders dan een werf, nog kleiner dan in Leigh maar behalve vissers ook een groep duikers van een duikschool. 

Het volgende doel is Point Wells, hier blijkt een fancy fair te zijn langs de waterkant. Het is een soort bazaar met o.a. springkussens en een schmink tent, de plaatselijke oldtimer club heeft zijn auto’s opgepoetst en tentoongesteld, hier zitten een paar prachtige en zeer oude exemplaren tussen. Maar ook de plaatselijke kunstenaars, de plantenkweker, de rotary met worstebroodjes ontbreken niet maar als we bijna rond zijn op de bazaar begint het weer te regenen en besluiten we in de auto verder naar de volgende plaats te rijden. We gaan naar Omaha Beach, een dorp wat bijna alleen bestaat uit vakantievilla’s, niemand woont hier permanent. Het strand is in New Zealand altijd openbaar maar om hier te komen wordt je niet makkelijk gemaakt, veel straten zijn privé straten en verboden voor publiek. 

Waar je wel naar het strand kunt lopen staat nergens aangegeven dat moeten we zelf maar uitzoeken, het blijkt dat er diverse wandelpaden tussen de villa’s door naar het strand lopen. We parkeren de auto voor een grote villa en lopen er langs door de duin naar zee. Er ligt niemand op het strand er zijn alleen wat surfers op de golven. Er zijn heel wat schelpen aangespoeld en vele zijn nog gaaf omdat er maar weinig publiek op het strand loopt, enkele schelpen zijn zelfs nog bewoond. Tijdens onze wandeling worden we wederom overvallen door een regenbui, redelijk nat komen we bij onze auto terug. Al deze kustplaatsjes zijn volgebouwd met de meest exclusieve vakantiepaleizen, het blijkt dat de jet set uit Auckland hier haar zwarte dollartjes belegd. We kijken onze ogen uit, het ene huis is nog luxer als de ander. Tijd voor een lunch, we gaan naar Warkworth daar zag het er gisteren heel gezellig uit. Even vergeten dat het vandaag zondag is, Warkworth is bijna uitgestorven we kunnen er wel koffie drinken maar lunchen lukt niet. 

Omaha Beach

Dan maar proberen in Snells Beach, het enige restaurant wat we kunnen vinden gaat over tien minuten dicht, jammer het is al bijna vier uur en we hebben nog niets gegeten. Terug naar onze kamer komen we door Matakana, dit is een dorp wat bestaat uit twee straten. Deze twee straten staan haaks op elkaar en op dit enige kruispunt is een rotonde aangelegd want daar zijn ze gek op in New Zealand. Gelukkig is hier vanmiddag een seagull-race, zoiets als “te land, ter zee en in de lucht” wedstrijd . Als wij aankomen is de prijsuitreiking in volle gang en is het een groot feest en zijn zowel de pub als de pizzeria open. De pub is vol, dus dan maar naar de pizzeria, was dit nou een late lunch of een vroeg diner, maakt eigenlijk niet uit want hierna hebben we het gevoel dat we beslist genoeg hebben gegeten voor de hele dag. Om half zes zijn we terug op de kamer en krijgen we van Allan en Vanessa weer een heerlijk glas wijn met wat toastjes erbij. Dat is toch genieten met dit mooie uitzicht en de luxe om ons heen. Sir George, zoals we de hond noemen, blijft ons trouw totdat de toastjes op zijn, dan trekt hij zich weer discreet terug in zijn eigen residentie!